Alter ego

Ik ben een dromer. Met mijn ogen open laat ik de tijd achter me…of nee, ik ga erin op en wordt één met de tijd. Even ontsnappen aan de wereld om me heen.

Een wereld waarin iedereen zijn eigen rol speelt.

Wat een openbaring was deze gedachte toen hij ineens binnenvloog en me de ogen opende! Ineens realiseerde ik me dat ik een flinke stap dichter bij mezelf was gekomen. Elke nieuwe dagelijkse situatie toont een ander gezicht: Ten overstaan van mijn moeder ben ik de dochter. Ten overstaan van mijn partner de sterke vrouw en ten overstaan van de managers waarvoor ik heb gewerkt en werk ben ik de ondergeschikte.

Schizofreen zou ik het niet noemen. Het is het bevredigen van mijn natuurlijke behoeften. Wie heeft het principe éénheid bedacht! Het streven naar éénheid, volmaaktheid, maakt ongelukkig. Vergelijk het maar met mijn behoefte om op de verschillende momenten van de dag naar verschillende soorten muziek wil luisteren. Vroeg in de ochtend luister ik het liefst naar luchtige, rustige melodieuze muziek terwijl de middag vraagt om wat meer frisse pit. ’s Avonds wordt er een beest in me wakker en heb ik behoefte aan stevige en duistere klanken. Maar al die klanken door elkaar zou niet om aan te horen zijn! En zo zie ik mijn persoonlijkheid ook, als verschillende laagjes ik die samen ‘Ik’ vormen maar die allen een unieke behoefte kennen. De behoefte om aardig gevonden te worden, de behoefte om gelijke te zijn maar ook de behoefte om te lijden. Zou ik die persoonlijkheden allen willen reduceren tot één, ja dán zou ik wellicht afgevoerd moeten worden naar het gesticht.

De behoefte om te lijden is misschien wel mijn meest bijzondere en verst weggestopte laagje ‘ik’. Ik ben er wat bang voor. Het is één van mijn meest duistere alter ego's. Het hunkerende verlangen naar waardering dat zo in intensiteit toeneemt naarmate er minder waardering is voor wie ik ben en wat ik doe. Het maakt me gek. Ik zoek telkens weer, bewust of onbewust, naar de afkeurende, minachtende of straffende blik en ik lijd, ik kruip en ik beef. Maar hoe duaal dit gevoel als ik tegelijkertijd die opwinding voel. Straf me, maak me gek, verneder me, maak me gek…het is de stille belofte van een aai over mijn bol, als ik mijn best heb gedaan, die maakt me gek...